بررسی تاثیر روند پیری بر تغییرات ارتباطات شبکه‌های کارکردی در افراد بزرگسال سالم

اگرچه بررسی­های گسترده­ایی در زمینه­ی نقش تغییرات بافت مغزی ناشی از افزایش سن در بسیاری از مطالعات انجام شده­است، با این حال بررسی تاثیر روند پیری بر تغییرات ارتباطات شبکه­های کارکردی نیازمند بررسی­های بیشتراست. هنگامی­که مغز یک­ سری تغییرات را در انجام یک فعالیت شناختی تجربه می­کند، تاثیر این تغییرات بر ارتباطات شبکه­های کارکردی می­تواند توسط مطالعات تصویربرداری تشدید مغناطیسی کارکردی مورد ارزیابی قرار گیرد. در این مطالعه، ما سعی در بررسی تاثیر روند پیری بر تغییرات ارتباطات سه شبکه­ی کارکردی مهم شامل شبکه­ی حرکت، بینایی و شبکه­ی ناهمبسته با فعالیت در افراد بزرگسال سالم در مقایسه با گروه کنترل داریم. برای این منظور از داده­های تصویربرداری کارکردی مرتبط با یک آزمون ساده­ی بینایی و حرکتی استفاده می­شود. در طی این مطالعه، شبکه­های ارتباطات کارکردی مرتبط با حرکت، بینایی و شبکه­ی ناهمبسته با فعالیت برای هر فرد محاسبه می­شود. سپس قدرت ارتباطات کارکردی برای گروه­های مختلف سنی مورد ارزیابی و مقایسه قرار می­گیرد. این مطالعه سه فرضیه در ارتباط با تاثیر افزایش سن بر تغییرات ارتباطات کارکردی را مورد ارزیابی قرار داده­است: 1- درگیری نواحی قدامی مغز در شبکه­ی ارتباط کارکردی مرتبط با حرکت در جبران کاهش فعالیت و ارتباطات عصبی در نواحی خلفی به وقوع می­پیوندد. 2- فعالیت و گستره­ی ارتباطی شبکه­ی ناهمبسته با فعالیت کمتر کاهش می­یابد. 3- گستره­ی ارتباطی در نواحی خلفی مرتبط با شبکه­ی کارکردی بینایی کاهش می­یابد. بنا بر نتایج حاصل از این مطالعه، دو فرضیه­ی اولی تائید و پذیرفته شدند ولی تغییرات شبکه­ی ارتباطی کارکردی مرتبط با بینایی متفاوت بودند. همچنین نتایج نشان دادند که شبکه­های ارتباطی کارکردی در افراد مسن در مقایسه با جوانان تغییر نموده است. شبکه­های ارتباط کارکردی در بزرگسالان بطور متوسط دارای قدرت ارتباطی قوی­تری نسبت به جوانان می­باشد.